Dowiedziawszy się, iż pomoc potrzebna, przywędrował do wioski. Nie bał się wyzwań, a pomocny z niego człowiek, więc przybył. Był ubrany w zbroję wykutą ze srebra. Łuk na plecach oraz dwa jednoręczne miecze. Otwarł drzwi do karczmy i przekroczył próg. Najsampierw zamówił tutejszego trunku, po czym swe kroki skierował ku wójtowi. Usiadł i wsłuchiwał się uważnie. "No cóż" - pomyślał - "zjawiłem się, więc nie zrezygnuję".
- Nie Ty jeden postarasz się zapobiec innym nieszczęściom. - Spojrzał na krasnoluda, po czym zwrócił się do wójta. - Moją cześć również lepiej rozdać biednym. Zresztą... pewnie nawet nie przeżyję. - Powiedział, z lekkim rozbawieniem w głosie. Sięgnął po swój kufel i łyknął zeń znaczną część.
Opadł na oparcie krzesła i podrapał się po głowie.

- O żeby to choć smok był. - Westchnął mężczyzna. - Co uczynicie z nagrodą to wasza rzecz. Obyście jeno przepędzili .. to coś. - Rzucił podejrzliwym spojrzeniem ku krasnoludowi. Z rzadka widywał takich jegomościów w miasteczku. Zaciekawiło go jedynie to, iż krępy przyszły-wybawiciel  przyodziany był niezwykle bogato. Srebro i złote zdobienia bezproblemowo mogły by zaradzić głodowi w niejednym mieście. W przeliczeniu na wioski, liczba była by wysoka. - Wybaczcie, obowiązki naglą. Muszę wrócić do roboty... póki ją jeszcze mam. - Wójt powstał, ukłonił się naprędce tudzież niedbale, po czym opuścił ową oberże zwaną "Pod Pijanym Kapturkiem".

Nie spostrzegł kiedy wyszedł wójt, lecz usłyszał, gdy krasnolud zwrócił się ku nim.
- Mnie zwą Laranel. Ja za to mogę rzec, iż mym łukiem pokonałem nie jednego przeciwnika z dystansu. Mam dobrą celność, aczkolwiek w walce wręcz również nie jestem najgorszy. - Oznajmił elf. Poprawił się nie co na krześle, na którym siedział i zasięgnął kufla, z którego wziął kilka łyków.

Krasnolud należał do osobników, którzy nie lubili siedzieć bezczynnie i czekać na niewiadome. Trzeba było działać, a nie czekać na tych dwóch. Jakoś nie palili się oni do podejmowania decyzji, więc chyba on będzie musiał przejąć dowództwo.
- Nie możemy tutaj siedzieć bez końca. Wójt i mieszkańcy na nas liczą. Ruszmy się w końcu. W karczmie nie rozwiążemy problemów. Gdzie waszym zdaniem powinniśmy się udać? - odezwał się po chwili.

- Obydwoje macie rację. Osobiście proponuję zbadać cmentarzysko jako pierwsze. Jest to znacznie mniejszy obszar niż las. Tu Rothen odstawił naczynie i wstał. - Chodźmy zanim przyrośniemy do tych krzeseł. Zdecydujemy na zewnątrz.

Taka uwaga, po skończonej wypowiedzi myślnik, bo tak wygląda fatalnie. Jak zaczniesz jakieś myśli pisać, to się pogubimy wszyscy

Na zewnątrz było dużo cieplej i to nie tylko za sprawą letniej temperatury tudzież słońca w zenicie. Koncerty drozdów w oddali idealnie komponowały się z szumem liści, targanymi przez ciepły wiatr. Jedyną rzeczą jakiej brak to tłum ludzi zajęty własnymi codziennościami życia.
Karczma znacznie okazalej wyglądała na zewnątrz. Piętrowy budynek z kamienia i drewna bez wątpienia mógł zostać zaliczony do jednych z bogatszych na placu. Bogatszy i wynioślejszy był tylko ratusz naprzeciw, przy którym stało dwóch niewzruszonych strażników miejskich. Ponadto na placu znajdowały się tylko dwa stragany. Obydwa rzecz jasna z żywnością wyprodukowaną tu na miejscu. Nie dało się nie zauważyć też magazynu spalonego przez domniemane zagrożenie dla miasteczka. Pustki na targu i tym samym głównym placu raziły jak i również przekonywały, iż kryzys mieściny to nie przelewki.

Wszedł z karczmy zamiatając płaszczem podłogę. -Hmm miła sceneria- mruknął pod nosem. Słysząc pytanie zastanowił się chwilę - Tak to była północ, jestem tego pewien. I rzeczywiście mówił o budowli. Podejrzewam że to może być jakiś stary dwór. Mieszkańcy mogli go po prostu opuścić a teraz żyje tam jakieś plugastwo - Rozejrzał się po okolicy raz jeszcze.- Powinniśmy wyruszać- Na podstawie słońca szybko kreślił właściwy kierunek - Północ jest tam- powiedział wskazując ręką w odpowiednim kierunku.