- No i mamy kłopot. Zostajemy przy naszym towarzyszu, czy idziemy dalej? - zapytał krasnolud. Jeszcze im jakichś latających odłamków płyt nagrobnych brakowało.
- Mieliśmy zostać tutaj do wieczora, więc i tak będziemy w okolicy. Przecież chyba od razu nic go nie zaatakuje. A na wszelki wypadek mogę się przy nim pomodlić trochę - dodał po chwili.

Krasnolud nawet nie zdążył zaprotestować lub powiedzieć cokolwiek. Nie mógł nawet odprowadzić towarzysza wzrokiem, gdyż ten zniknął równie szybko co zjawa. Ciekawe czy elf chociaż wiedział gdzie zmierza.
Krępy osobnik do zapadnięcia zmroku przesiedział na cmentarzu, pomimo tego, iż pół-elf w pewnym momencie ocknął się i ruszył prawdopodobnie w stronę miasta. Brodacz został. Odpoczywał, kręcił się między nagrobkami, modlił się do swojego bóstwa, pogrążał się w swoich myślach dopóty, dopóki w oddali nie spostrzegł kompana. Laranel podobnie jak on, spoglądając na ciemniejące niebo, przypomniał sobie o potencjalnym zagrożeniu.

Ancarius nie dowiedział się zbyt wiele w czasie pobytu w tym mało przyjaznym miejscu. Posiadł jedynie konkretną wiedzę o spoczywających tu wieśniakach, dawnych szlachcicach, kilku błędnych rycerzy. Poznał konkretne daty śmierci oraz ich przyczyny. Elf oczywiście nie był lepszy. Kręcił się po lasach, polanach, łąkach. Spotkał kilku ludzi, aczkolwiek żaden z nich nie powiedział nic co mogło by przydać się w nietypowym zadaniu. Jedynie pijany drwal, bardziej nieobliczalny niż wilkołak, mamrotał o budowli w wielkim lesie.

- Niby po co? - Odpowiedział pytaniem na pytanie. Wolał dzierżyć w ręku miecze, więc wyjął je, schowawszy uprzednio łuk. - Zresztą... Gdzie chcesz się chować? Chyba za drzewo. - Dopowiedział jeszcze z taką jakby rezygnacją w głosie. - W sumie... Czemu nie? - Rzekł i schował się za najbliższym drzewem.
- I tak nas wyczuje, cokolwiek to nie będzie. - Mruknął pod nosem, sam do siebie.

Zza nierównego pasa lasów w oddali wyłonił się srebrzysty glob. Zły omen. Podobno również sprawca wszelkiego zła, nasilenia zła w miastach czy na bezdrożach. Zwiększający agresje nocnych łowców, pijaków i innego plugastwa.
Jak na jego komendę, sowy zahuczały, wilk w oddali zawył. Po plecach elfa i krasnoluda przeszły ciarki.
Z dwóch różnych kierunków dobiegły ich szelesty. Z dwóch różnych kierunków wyłoniły się postaci. Znowu, po plecach elfa i krasnoluda przeszły ciarki, jeszcze mocniejsze niż przedtem.
To co zobaczył krasnolud było jakby odbiciem jego samego. Krępy cień z brodą zaplecioną w warkocze. Cień okryty był szatą, a na plecach nosił coś podobnego do młota bojowego.
Elf ujrzał swoje odbicie? Chuda, długowłosa postać w ciemnym płaczu stała i przyglądała się mu.

[Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Ku cmentarzysku zmierzała niska osoba. Maszerująca równym marszowym krokiem. Była jeszcze daleko od cmentarza, ale szła dość pewnie i nie zważała na głośność swoich kroków. Ubrana była w czarna, brudną obszarpaną togę. Na głowie miała założony kaptur.  Pod togą krasnolud skrywał czarną ciężką zbroje wykonaną z ebohonu, ozdobioną złotymi elementami, oczywiście nikt nie mógł jej zobaczyć gdyż skrywała ją toga. Na plecach krasnolud miał przeczepioną tarcze też wykonaną z ebohonu, oraz ciężki bojowy dwuręczny topór. W prawej dłoni owy mężczyzna niósł swój dwuręczny młot bojowy, ozdobiony drogimi kamieniami, który był wykonany z tego samego materiału co reszta ekwipunku. Przy zbroi miał zamocowane noże do rzucania, a przy pasie zamocowany miecz.

- A, to ty. - Odrzekł z ulgą. Westchnął. Opuścił powoli miecze. Po raz enty schował ostrza i wyjął łuk ze strzałą. Spojrzał na krasnoluda.
- To zwykła istota. - Odpowiedział zań. - Dokładniej, krasnolud i sądzę, że nowy towarzysz. - Spojrzał na niebo. Musiała być już późna godzina.
- Sterczymy tak całą noc czy idziemy dalej? - Zapytał kompanów.

Myślałem że teraz twoja kolej jako że nasza kolejka się skończyła. Przepraszam