- Ale to by było trudne. - Powiedział z sarkazmem elf. - Nie jęcz. - Rzekł z rozbawieniem w głosie. - Masz nogi, to idź. - Dopowiedział jeszcze po chwili.
Rozejrzał się. Chciał w końcu powalczyć trochę.
- No gdzie jest jakieś coś? - Zapytał samego siebie.
Szedł wolnym krokiem, nie mając zamiaru w ogóle przyśpieszać. Najwyżej zostanie z tyłu i coś go dopadnie.

Ostatnio edytowany przez Draik (2012-02-07 17:53:50)

Po tej jakże interesującej konwersacji przyszła kolej na rozejrzenie się po celu. Cmentarz raczej nie był czymś niezwykłym. Kilkanaście, albo raczej kilkadziesiąt nagrobków mniej bądź bardziej zaniedbanych, drewniane krzyże symbolizujące mniej zamożnych zmarłych oraz nieco bardziej w knieje krypta. Była najbardziej wysunięta w las, jednakże niedostępna z innego powodu. Zrujnowana budowla widocznie przeszła kryzys, który uniemożliwił jakiekolwiek wymyślne dostanie się do wewnątrz. Bardzo możliwe, iż podziemie wyglądało równie drastycznie jak na zewnątrz, gdyż to co było nad znalazło się pod ziemią. Gruzowisko natomiast zasłaniało każdą jakoby wolną szczelinę.
Ponure miejsce jak się okazało, nie zostało siedliskiem jakichkolwiek bestii, czy to trupojadów czy pijanych grabarzy. Było zupełnie puste, tym bardziej za dnia. Pomimo tego dało się odczuć negatywną aurę cmentarza. Niejednokrotnie każdy z kompanów miał uczucie bycia obserwowanym.
I nic więcej. Mężczyźni mogli jedynie pozbierać nagrobne, zwiędłe kwiaty wyręczając mieszczanów lub snuć się bezcelowo. I nic więcej.

Budynek w tle istnieje tylko na zdjęciu, nie w tekście, więc olejcie go

- Do jutra. - Powiedział z sarkazmem. Rozejrzał się po okolicy z czuciem, iż ktoś go obserwuje. Nie spostrzegłszy nikogo ani niczego, całkowicie zignorował to oraz dziwną aurę cmentarza. - Zaraz jakichś duch się pojawi. - Rzekł, z lekkim rozbawieniem w głosie. Podszedł pod najbliższe drzewo i usiadł pod nim. Włożył jeden miecz do pochwy, zaś drugi złapał w obie ręce i zaczął nim kręcić przed sobą.

Krasnolud mógł wierzyć, iż bóstwo wysłuchało go, jednak wcale nie musiał odrzucać tezy, że zobaczył po prostu to co chciał zobaczyć. A ujrzał on, i tylko on, kontury za jednym z większych kamiennych płyt nagrobnych. Jak gdyby wychynęły na moment by sprawdzić czy goście nadal pałętają się po cmentarzu, po czym znikły równie szybko jak się pojawiły. Nikt po za nim nie mógł tego widzieć, gdyż niski jegomość jako jedyny patrzył w tym kierunku.

Elf nadal bawił się swoim mieczem, machając nim na różne strony i tworząc różne kombinacje.
- Dokąd zmierzasz? - Spytał, spostrzegłszy, że krasnolud zaczął kroczyć w pewnym kierunku. Podparł się mieczem, wbijając go w ziemię. Wstał i rozejrzał się po okolicy. Chciał z powrotem usiąść, ale jednak oparł się tylko o drzewo, wyciągając broń.

Krasnolud dotarł za płytę nagrobną i nie zastał tam nic. Jak zdążył wcześniej zauważyć na grobie widniały zatarte, nieznane runy w innym języku oraz imię "Dlareg Mehlos", o ile tak mogło zostać przeczytane.

- To było pewne. - Mruknął cicho pod nosem, tak by nikt go nie usłyszał. Podszedł do krasnoluda i ustał obok niego. Przeczytawszy imię i nazwisko, powtórzył je cicho pod nosem. Spojrzał na Ancarius'a. Przeniósł wzrok z powrotem na płytę nagrobną. Popatrzył, popatrzył i kopnął w nią z całej siły.

Ostatnio edytowany przez Draik (2012-02-12 18:18:53)